Scenariusz cz. 97

R: /podchodzi bliżej/ Co?
Ve: Ja zostawiłam tą torbę w salonie wcześniej, gdy szłam po maskę.. Victor zapewne ją wziął..
R: Co?! wiesz, ile zaryzykowałem biorąc ją?
Ve: Odzyskam ją, obiecuję!
R: Wiesz, że on jest naszym wrogiem. I wiesz, co Cię czeka, jeśli nie będziesz mi posłuszna.. /odchodzi/

W pokoju Niny i Amber

A: /przegląda pamiętnik Sary/ Ona ma większą obsesję na punkcie chłopaków niż ja!
P: Amber.. znalazłaś coś?
A: Nie. Ale w zamian za to, nie uwierzycie, czego się dowiedziałam!
N: Tak?
A: W okolicy budują nowy sklep Reserved!
F: Tak, to z pewnością nam pomoże.
A: No mi to na pewno.
N: Daj to. /zabiera pamiętnik, przegląda kartki/
F: To bezsensu. Nic się z niego nie dowiemy.
N: Hej, zobaczcie.. tu są wyrwane strony.
F: /bierze pamiętnik/ Rzeczywiście. Ale kto je wyrwał?
G: /pojawia się/ Nie!
N: /podchodzi bliżej Fabiana/ Czego chcesz?
G: Nie waż się odnajdywać zaginionych stron.. /wystawia dłonie, symbole na nich zaczynają się świecić, znika/
F: Co się stało?
N: Nie.. nic. Nic się nie stało. /uśmiecha się sztucznie/

Kilkanaście minut później, Nina i Amber schodzą po schodach

A: Więc oddzwoniłam do taty i mu powiedziałam, że jeśli wciąż będzie o mnie pytał ten chłopak, to niech mu powie, że nie żyję, bo ile można! Nie będę z nim przecież w związku na odległość. No i jest totalnie bez gustu.
N: /śmieje się/
Ve: /wchodzi smutna do domu/
N: Co się stało?
Ve: Nic, nic.. /idzie na górę/
N: /podchodzi do drzwi, podnosi kartkę leżącą na podłodze/
A: Co to?
N: Nie wiem, jakiś numer telefonu..
A: Może do Taylora Launtnera!
N: /śmieje się/ Wiesz, to mało prawdopodobne, żeby Vera miała do niego numer. Chodź, pójdziemy jej to oddać. /spogląda na tył kartki/
A: Co jest?
N: Nic.. zaraz wrócę. /idzie na górę/

W nocy, sen Niny

N: /noc, stoi w środku lasu, obok niej palą się płomienie/
Si(buna): /podbiegają/
N: To jedyny sposób by to zakończyć!
F: Nino, co jeśli i Ty wtedy zginiesz?
N: Nie mogę Was tak narażać.
P: Wracajmy stąd!
G: /pojawia się/ Nie możesz tego zrobić..
N: Nie. /wyciąga z torby Maskę Anubisa/ Kręgiem ognia zostawiam skarby, zamykam zły sen. /po chwili/ Nic się nie dzieje.. dlaczego nic się nie dzieje?
G: /zaczyna świecić, po chwili znika, pozostawia po sobie popiół/
N: /upada na ziemię/
F: /podbiega/ Nino! Nic Ci nie jest?
N: Nie wiem.. słabo mi.. ale ona zniknęła, tak?
A: Tak.. udało Ci się..
F: /przytula ją/
N: /uśmiecha się, wstaje, łapie się za głowę/ Fabian.. /upada/
Si: /słyszą śmiech/
A: Nino wstawaj! Nagły alarm!
N: /budzi się/ Co jest?
A: Zgubiłam tusz do rzęs. A Ty w nocy krzyczałaś.
N: Miałam strasznie dziwny sen..

Podczas śniadania

P: Kręgiem ognia zostawiam skarby, zamykam zły sen? Co to znaczy?
F: Poszukam czegoś po szkole.
N: To było naprawdę.. straszne.
A: /przegląda gazetę/ Tak Nino, masz całkowitą rację.
Ve: /schodzi ze schodów/ Tak, odzyskam ją. Możesz mi zaufać!
N: Coś się stało?
Ve: Oddzwonię. /rozłącza się/ Nie, nie. /idzie do pralni/
F: Zbierajmy się już.
N: Dobra, ale nie uważacie, że ona zachowuje się trochę dziwnie?
P: Może trochę.
A/Al/P: /idą/
F: Nino.. tak myślałem, czy może się dzisiaj nie wybierzemy?
N: /uśmiecha się/ Jasne, z chęcią. /łapie go za rękę i idzie/
Jo: /patrzy na nich z góry/
M: /podchodzi/ Joy..
Jo: Wiem, wiem. Już idę.

W szkole, przerwa

F/N/Al/A: /siedzą na kanapie/
F: /przegląda książkę/ Hej, zobaczcie! /czyta/ Wiele starożytnych mieszkańców Egipskich sądziło, że Bogowie wybrali niektóre osoby, aby miały stawić czoło złu panującemu w tamtych czasach. Sądzili, że specjalne wymawianie zaklęć pozwoli odpędzić duchy, wywierające presję na śmiertelnikach."
A: To jest dziwne..
F: Ale to nie wszystko. /czyta dalej/ Z pokolenia na pokolenia potomkom władców przekazywane były formuły, mające na celu ochronę bliskich. Jedni wierzą, że słowa te w specjalnych miejscach i o specjalnej porze nabierają magicznego znaczenia. Drudzy trzymają się wersji, że wierzenia Egipcjan są błędne.
N: Czyli ta formuła, którą wymawiałam w tym śnie może ją zabić?