Scenariusz cz. 11 + Ponad 800 odwiedzin

Hej. ;D Jak Wam mija wolny (:D) piątek? Bo mi - jak na piątek to bardzo dobrze. Wstałam chyba o 7 i pierwsze co zaczęłam robić, to pisanie, ale nie miałam pomysłu, więc wzięłam się na jedzenie (jak ja to kocham xD). Dziękuję za miłe opinie o poprzednim scenariuszu.

Chciałam się zwrócić do Anonima, który pisał, że szkoda, że nie dodaję dwóch scenariuszy dziennie.
Nie dodaję dwóch, bo zwyczajnie nie mam na nie pomysłu. ;d Tak naprawdę możecie mnie wziąć za dziwną, ale nawet, gdy otwieram notatnik nie mam na nic pomysłu. Zaczynam coś pisać, jakieś proste teksty i wpadają mi tak pomysły. Ale wiąże się to też z brakiem czasu. Chociaż to się wydaje kilka minut postukania w klawiaturę to tak nie jest. Trzeba coś wymyślić, czasem jakieś wskazówki, coś ciekawego, ale też jakieś zwyczajne rozmowy między bohaterami, a potem to wszystko napisać logicznie i "po polsku". ;D

Jak widzicie też, w tytule napisałam "Ponad 800 odwiedzin". Dla niektórych to może mało, a ja się ogroooomnie cieszę, że w kilka dni aż tyle osób mnie odwiedziło! :D Mam nadzieję, że w kolejne dni odwiedzi mnie również tyle osób. ;DD


A teraz Was nie zanudzam (chociaż to moja specjalność ;D), scenariusz: 



F: Co? Znaczy tak. Tak, jasne, że tak.
N: <uśmiecha się>
T: Kolacja!

Przy stole

Al: Nie uwierzycie..
P: Ufo?
A: Ufo..
Al: Ufo! Normalnie byłem w pokoju, a tu jakieś zielone coś wyskoczyło mi z plecaka!
F: A to nie przypadkiem ta guma którą tam wrzuciłeś po lekcjach?
Al: Może.. nie! To Ufo! Patricia mi wierzy, prawda?
P: Taa.. <niechętnie spogląda>
E: Alfie, czy Ty masz jakąś obsesję?
Al: Nie no bez przesady, ale stwierdzam fakty! Kosmici są wśród nas..
Jo: Ta, napewno.
Al: A w takim jednym filmie, to kosmici wchodzili w ciała ludzi.
J: No to fajne filmy oglądasz.
Al: A jeśli jesteście kosmitami w ciele ludzi?!
N: Alfie..
T: Jedzcie, bo Ci kosmici Wam wszystko pozjadają. <śmieje się>

Po kolacji

A: Nie, nie, nie!! <rzuca sukienkami w stronę Niny>
N: Ej, tą fioletową pomagałaś mi wybrać!
A: Tobie pasuje, ale mowa jest o mnie. Nino, nie mam w co się ubrać. Nigdzie nie idę.
<Alfie podsłuchuje>
A: Eh.. cudownie by było, gdybym dostała jakąś sukienkę..
N: Amber, przecież masz śliczne sukienki. Wybierz jakąś i nie rób problemu.
A: A więc jestem problemem? Nino, jestem Amber Millington! Muszę świetnie wyglądać!
N: Przecież wyglądasz świetnie!
A: Nie zrozumiesz mnie.. chcę zostać sama. <kładzie się na łóżku> Nigdzie nie idę.
<Nina wychodzi>

W salonie

N: Amber jest niemożliwa..
M: Coś o tym wiem.
N: Żadna sukienka jej nie pasuje, nawet taka, którą kupowała tydzień temu i uważała ją za cudowną.
<wchodzi Victor>
V: Panno Nino, zapraszam do siebie.
<Nina idzie>
N: Tak?
V: Ja wiem, że Ty coś ukrywasz. I dowiem się co. Od początku z Tobą same problemy. A teraz idź.
<Nina wychodzi>

Na dole w salonie

F: Nina, chodź na chwilkę.
N: O co chodzi?
F: Zobacz co znalazłem. <pokazuje książke>
N: Bogowie chcąc być nieśmiertelni nie chcieli czekać 25 lat na wyznaczoną datę. Wykradli więc z grobowca Oko Horusa, które pozwalało na ominięcie wyznaczonej
daty. Wylewali na nie kroplę eliksiru, po czym wrzucali je do Kielicha Ankh wraz z większą ilością eliksiru. Zdobycie jednak Oka Horuse nie było proste.
Jedynie potomknini Amneris dostawała prawdziwe Oko Horusa. Na świecie istniało wiele fałszywych naszyjników. Gdy jeden z fałszywych naszyjników trafił do Kielicha,
F: I tu się urywa tekst.
N: Czemu jest wyrwana kartka?
F: Tego właśnie nie wiem. Gdy sprawdzaliśmy tą szafkę, upadła mi kartka z notatką od lekcji. Myśłałem, że tam będzie, więc sprawdzałem w szufladach i nic. Odsunąłem
szafkę i to znalazłem.
N: Myślisz, że ktoś specjalnie to zrobił?
F: Napewno.
N: To z tym może wiązać się kolejna wskazówka..
F: Gdybyśmy tylko wiedzieli, o co w niej chodzi..
V: Wybiła dziesiąta.. macie dokładnie pięć minut, a potem, chcę usłyszeć jak upada ta szpilka!
N: Dobranoc.

W nocy

<sen Niny>

GS: Światło ukaże się, gdy miłość zawita w dzień! Nino, masz potęgę! Wiesz o co chodzi! Nie czekaj, bo oni się domyślają! Próbuj!
N: Saro.. nie rozumiem..
GS: Ty zostałaś wybrana, to Twoje przeznaczenie! Mają kielich, jesteś im potrzebna, nie pozwól na to! Chcą Ciebie i innych wykorzystać!
N: Saro!
GS: Światło ukaże się, gdy miłość zawita w dzień.
N: <budzi się>
A: Nic Ci nie jest?
N: Co? Co, a co miałoby mi być?
A: No ten.. ciągle krzyczałaś "nie rozumiem! co to znaczy?!"
N: Koszmar..
A: Z Sarą w roli głównej?
N: Co, czemu z Sarą?
A: No bo krzyczałaś "Saro!"
N: Nie, no co Ty. Eee, śniła mi się matematyka.
A: Dobra, ja idę spać. A w ogóle, która godzina?
N: 23:49.
A: Jak się nie wyśpię, będę miała zmarszczki.
N: To śpij, ja idę do kuchni coś zjeść, oby tylko Victor mnie nie zobaczył. <idzie na dół>

N: Fabian? A co Ty tu robisz?
F: Jakoś nie mogę usnąć.
N: A ja miałam bardzo dziwny sen.
F: To znaczy?
N: Sara..
F: Co mówiła?
N: W ogóle jej nie zrozumiałam.. mówiła coś, że mają Kielich i jestem im potrzebna, nie mogę na to pozwolić, bo chcą mnie wykorzystać, jak i innych..
F: Wow.
N: A, no i się czegoś domyślają.
F: Czego?
N: Może <szepczE>, że ten naszyjnik to fałszywka?
F: Wątpie.
N: A w ogóle, trzymasz ten mój u siebie w pokoju?
F: Jasne. W szafce. Przy Twoim zdjęciu.
N: Słuchaj, Fabian..
F: Nie musisz nic mówić, wiem co chcesz powiedzieć.
N: <całuje Fabiana>