Scenariusz cz. 21 + Wyniki ankiety + Wkrótce nowa postać

Cześć, po raz drugi. Jak Wam mija dzień? Bo mi nawet dobrze. Mam mało zadane, ale i tak muszę się uczyć, a ja tego nie cierpię. Nie znam osoby, która lubi się uczyć. xd

No dobra, zacznijmy od ankiet. Dodałam nową, a tutaj wyniki poprzedniej. :)

Okej, trochę wyniki mnie "zadziwiły", o ile to odpowiednie słowo. ; D Wygrał bezkonkurencyjnie Fabian, a na drugim miejscu Nina. Wezmę sobie Wasze rady do serca, chociaż uważam, że to oni są głównymi bohaterami i jest ich najwięcej, ale może się mylę. ; P

"Wkrótce nowa postać" jak mogliście wyczytać w tytule. Zgodnie z Waszymi prośbami postaram się dodać wkrótce nową postać, Poppy. :D

Mój ukochany tekst  - już Was nie zanudzam, tutaj scenariusz. Uważam, że wychodzą mi coraz gorzej, wypaliłam się już chyba w pisaniu. : (

F: Jaki pomysł?

N: Słuchajcie, nam Rufus nigdy nie uwierzy.

A: To ten pomysł?

N: To raczej wstęp pomysłu. Więc słuchajcie. Rufus nam nie uwierzy, ale komuś innemu na pewno tak.

P: Komu?

N: Victorowi.

F: Przecież Victor chce, żeby Rufus zginął, i tak nagle powie "okej, zostaniesz nieśmiertelny"?

Al: To bezsensu.

N: Bo nie dajecie mi dojść do słowa.

A: No to mów.

N: Fakt, to może będzie dziwne, ale to byli przyjaciele, Victor może powiedzieć coś w stylu, że ma tego wszystkiego dość, i da Rufusowi wygrać.

P: Nino, nie wiem, czy to się uda. Rufus wie, że Victor się nie podda.

N: Skąd wiecie?

F: Bo to się widzi. Rufus się na to nie nabierze.

N: Spróbujmy. Rufus widzi, że Victor jest coraz słabszy. 

P: Nawet jeśli..

N: A mamy lepszy plan?

A: Sibuna?

W: Sibuna. 

<Nina i Amber idą do pokoju>

A: Też się martwisz?

N: Amber, to chyba oczywiste, że tak. 

A: Będzie dobrze. 

N: Oby. 

<Fabian przechodzi obok drzwi>

A: A jak z Fabianem?

N: Nijak.. 

A: Jak to?

N: Nie mamy chwili dla siebie. Myślałam, że wczoraj na dyskotece pogadamy, spędzimy miło czas. Ale zawsze to samo.

A: Takie życie, kochana. 

N: Nie mam zamiaru udawać i mówić mu, że jest okej. Niby jesteśmy razem, a ja się czuję, jakbyśmy byli przyjaciółmi. 

A: Serio?

Na dole

Jo: Eddie? Możesz na słówko?

E: Co? Od razu Ci mówię, oszczędź sobie bajeczki, że ten dom jest dziwny, nienormalny. 

Jo: Nie chce tak mówić. Chcę Ci powiedzieć, że zależy mi na Tobie, i nie wiem, co zrobić, żebyś mi uwierzył

E: Joy, po co mi to mówisz? 

Jo: Żebyś to wiedział.

E: Mówiłem Ci coś, jak wyrośniesz z bajek daj mi znać. Nie mam ochoty gadać z kimś kto gada jak pięciolatek.

Jo: <idzie>

<podchodzi Patricia>

P: A tej co? Nieważne. Eddie, chciałam Cię.. Przeprosić za to wcześniej.

E: Daj spokój, jestem przyzwyczajony, że jestem nielubiany i olewany.

P: Nie rozumiem.

E: Wiesz dlaczego tu przyjechałem?

P: Dlaczego?

E: Miałem problemy w starej szkole. I tu nie chodzi o naukę, czy coś w tym stylu. Byłem na każdym kroku zlewany, a odzywałem się tylko do nauczycieli.

P: Ale czemu? 

E: Długa historia. Nie warto o tym gadać.

P: Jasne, jak chcesz.. Ale jak coś, ze mną możesz porozmawiać.

Pokój Amber i Niny

F: Dobra, więc co robimy?

N: No, chyba musimy do niego zadzwonić.

Al: Rufusa?

<wchodzi Patricia>

A: Czy ja widzę minę Patrici numer 21 z kategorii zakochana?!

F/N: Co?

Al: Ufo!

P: Amber, daj spokój. To jak? Dzwonimy?

N: Tak. Patricio, daj mi jego numer. Ja.. Zadzwonię.

F: Jesteś pewna?

N: Nie mamy wyboru.

P: <pokazuje numer telefonu Ninie>

N: <dzwoni> 

Rozmowa

N: Halo?

R: Kogo moje uszy słyszą.

N: Mnie.

R: Tak, panno Nino, słucham?

N: Będziesz miał tego, co chcesz. 

R: No, bardzo grzeczne z Was dzieci. Dziś o północy. Rozumiesz?

N: Tak.

R: A jeśli znów mnie chcecie oszukać, to słono za to zapłacicie.

N: Nie mamy zamiaru Ciebie oszukiwać.

R: A przeszliśmy na ty?

N: A co za różnica?

R: Jakaś nierozmowna jesteś. Szkoda.

N: <rozłącza się>

N: Dziś o północy.

A: Czyli ten numer z Victorem?

F: Tak.

P: A on o tym w ogóle wie?

N: Nie, i to problem.

A: I co mamy tak jak gdyby nigdy nic mu powiedzieć o naszym planie?

N: Amber, a mamy jakiś wybór?

F: Chodźcie.

W: <wychodzą>

Na dole

J: Maro, nie zamartwiaj się.

M: Jerome, jak mam się nie zamartwiać? 

J: Będzie dobrze, obiecuję Ci to!

M: Daj mi spokój. 

J: To Ty daj sobie spokój. 

M: Z czym?

J: Z braniem winy na siebie.

M: Ale to moja wina..

J: Ty nic nie zrobiłaś.

M: Ja.. <idzie>

Na schodach

M: Muszę Wam coś powiedzieć.

N: A możesz potem?

M: Nie.

A: Jasne, pożyczę Ci błyszczyk.

M: Amber..

F: No mów.

M: To przeze mnie Mick został porwany.

N: Jak to przez Ciebie?

M: Ten facet.. Ja go widziałam gdy szliśmy na tą dyskotekę. Spytał się mnie, gdzie jest Mick, mówił, że go szuka. <płacze>

F: Powiedziałaś mu?!

M: Tak, ale.. Ale ja nie wiedziałam. Boże, jaką jestem idiotką.

A: Spokojnie Maro.

N: Nie martw się, będzie dobrze. 

W pokoju Victora

V: Czego chcecie?

N: Bo my..

F: Wiemy, że Rufus porwał Micka.

V: I co w związku z tym?

F: Co? Nie zamierza pan nic zrobić?!

V: Wy wiecie o kim mówicie? O Rufusie Zeno. Też nie zadowala mnie fakt, że porwał Micka.

A: I będzie tu pan siedział i grał w karty?! Jak pan może!

N: A co jak powiemy, że mamy pomysł?

V: Co za pomysł? Zamknąć go w klatce?

F: Niech pan nie żartuje. Wiemy czego chce Rufus. Stać się nieśmiertelnym. Nam już w nic nie uwierzy, ale panu tak.

V: Mnie? Co Wy knujecie?

N: Chcemy tylko pomóc Mickowi. Jeśli pan chce, żeby uczeń zginął, sami coś wymyślimy. Ale jego ojciec będzie niezadowolony z tej całej sytuacji. Wściekły raczej.

V: Idźcie stąd. Działajcie sami. 

W: <wychodzą>

Na dole

A: Nie wierzę, jest aż taki głupi?

F: Bez niego nam się nie uda.

Al: Która godzina?

P: 18:12

N: Nic nie wymyślimy.. Musimy go przekonać. 

P: Nigdy nie sądziłam, że to powiem, ale on nam się przyda.

W pokoju Victora, rozmowa Victora i Eryka

MS: To ten ich plan?

V: Tak.

MS: Co zrobisz?

V: Jeśli to ma pomóc pozbyć się jego, wydaje mi się, że mogę to zrobić.

I jak? :D Komentujcie. ;)